Aşırı kilo, hipertansiyon, Tip II diabetes mellitus (insüline bağımlı olmayan diyabet), artmış koroner hastalık riski, artmış açıklanamayan kalp krizi, hiperlipidemi, kısırlık ve daha yaygın olabilecek kolon, prostat, endometriyal ve göğüs kanseri dahil birçok ciddi, potansiyel olarak yaşamı tehdit eden sağlık sorunlarına neden olabilir.
Aşırı kilo alma mekanizması açıktır - vücudun yaktığından daha fazla kalori tüketildiğinde fazla kaloriler yağ (adipoz) dokusu olarak depolanır. Bununla birlikte kilo almaya yatkınlığın kesin neden o kadar net değildir ve muhtemelen karmaşık bir etkenler kombinasyonundan kaynaklanmaktadır. Genetik faktörler, vücudun iştahı nasıl düzenlediğini ve yiyeceği enerjiye dönüştürme oranını (metabolik hız) önemli ölçüde etkilerler. Evlat edinenlerle ilgili araştırmalar bu ilişkiyi doğrulamıştır - evlat edinenlerin çoğu, kendi anne babalarınınkine, evlat edinen ebeveynlerinden daha çok benzeyen bir kilo alma modeli izlemişlerdir.
Bununla birlikte, kilo almaya genetik bir yatkınlık, bir kişinin otomatik olarak obez olacağı anlamına gelmez. Yeme alışkanlıkları ve fiziksel aktivite kalıpları da bir kişinin kazandığı kilo miktarında önemli bir rol oynar. Son çalışmalar, bir kişinin diyetindeki yağ miktarının, içerdiği kalori sayısından daha fazla kilo üzerinde etkisi olabileceğini göstermiştir. Tahıllar, ekmekler, meyveler ve sebzeler gibi karbonhidratlar ve protein (balık, yağsız et, hindi göğsü, yağsız süt) neredeyse tüketildikleri anda yakıta dönüştürülür. Çoğu yağ kalorisi, genişledikçe ve çoğaldıkça vücudun ağırlığını ve çevresini artıran yağ hücrelerinde hemen depolanır. Amerika Birleşik Devletleri gibi zengin toplumlarda özellikle yaygın olan hareketsiz bir yaşam tarzı kilo alımına katkıda bulunabilir. Bazı durumlarda depresyon ve düşük benlik saygısı gibi psikolojik faktörler de kilo alımında rol oynayabilir.

Bir kişinin hayatının hangi aşamasında obez hale gelmiş olduğu, kilo verme yeteneğini etkileyebilir. Çocuklukta fazla kaloriler yeni yağ hücrelerine (hiperplastik obezite) dönüştürülürken, yetişkinlikte tüketilen fazla kaloriler sadece mevcut yağ hücrelerini genişletmeye (hipertrofik obezite) hizmet eder. Diyet ve egzersiz sadece yağ hücrelerinin boyutunu azaltabildiğinden, onları ortadan kaldıramadığından, çocukken obez olan kişiler, bir yetişkin kadar fazla kilolu olmuş bir kişiye göre beş kat daha fazla yağ hücresine sahip olabileceğinden kilo vermede büyük zorluk yaşayabilirler.
Obezite, aşağıdakiler de dahil olmak üzere belirli bozuklukların ve durumların bir yan etkisi olabilir:
Cushing sendromu (kortizol hormonunun aşırı salınmasını içeren bir bozukluk).
Hipotiroidizm (yetersiz çalışan tiroid bezinin neden olduğu bir durum).
İştahı düzenlemeye yardımcı olan beynin derinliklerinde bulunan bir yapı olan hipotalamusta hasar gibi nörolojik rahatsızlıklar.
Steroidler, antipsikotik ilaçlar veya antidepresanlar gibi ilaçların tüketimi.
Obezitenin başlıca semptomları aşırı kilo alımı ve çok miktarda yağ dokusunun varlığıdır. Obezite ayrıca aşağıdakileri içeren birkaç ikincil duruma da yol açabilir:
Artrit ve bel ağrısı gibi diğer ortopedik problemler.
Fıtıklar.
Göğüste ağrılı yanma hissi.
Astım.
Diş eti hastalığı.
Yüksek kolesterol seviyeleri.
Safra taşları.
Yüksek tansiyon.
Adet düzensizlikleri veya adet kanamasının kesilmesi (amenore).
Doğurganlığın azalması ve gebelik komplikasyonları.
Nefes darlığı.
Uyku apnesi ve uyku bozuklukları.
Kalın deri kıvrımlarında ter ve hücresel materyalin bakteriyel olarak parçalanmasından veya kıvrımlar arasında artan sürtünmeden kaynaklanan cilt bozuklukları.
Duygusal ve sosyal sorunlar.